Nog voordat Iwan de naam van Milou weet is hij al verliefd op haar. En Milou doet ook al meteen heel aardig tegen hem. Maar wil dat ook zeggen dat zij hem ook leuk vindt? Dat lijkt al snel van wel want ze gaan zoenen. En dan gebeurt er iets dat Iwan weer heel erg verwart. Even later wil Milou aan vrienden niet laten merken dat hij haar vriend is. Ze doet net alsof Iwan niet bestaat.
Aan de andere kant… die keer in het park. In de winter. Helemaal wit van de sneeuw. Toen was het toch echt aan. Toch? Of die keer dat er voetbal was. Belachelijk in het oranje gekleed doet Iwan de deur open. En wie staat daar? Juist Milou. (Gelukkig staat een rode kop mooi bij die rare oranje kleren) Uiteindelijk zien Iwan en Milou elkaar best vaak. Het lijkt alsof ze echt een stel zijn. Heel romantisch. Totdat het toch mis gaat.
Als een kaartenhuis valt het sprookje in elkaar. Achteraf is het, zoals wel vaker bij ruzies, moeilijk te zeggen wie z’n schuld het nou eigenlijk was. Beiden zitten er best mee. Gelukkig sturen ze elkaar nog wel zo nu en dan een sms-je.
En dan maakt Milou opeens bekend dat ze langs komt. Ze wil langs komen om te eten. Voor het eerst zal ze het eten proeven wat Iwan gemaakt heeft. En als het waar is wat hij zegt… Dan zal ze nooit meer weg gaan.